شرح کوتاه زندگی ام را دراین کاروان سرای دنیا،چنین به خاطر می آورم:اسمم راوالدینم،محمدامین گذاشتند،تخلصوفامیلم راخودم انتخاب نمودم،چون فامیل پدربزرگوارم،محقق بودخواستم یادآن شهیدبزرگوارهمیشه در اعماق وجودم باقی بماند،باافتخارفامیلمرا(محقق)انتخاب کردم.از اینکه صدایم می زنند:(محمدامین محقق فرزند شهید محمدابراهیم محقق(ره)،)درجودم احساس آرامش می کنم.

 بلی،ازگذشته دور تااکنون که این خاطره رامی نویسم، سه نسل است که سرسفره علوم پرباراهلبیت(ع) بوده ایم،مایه سعادت وسرفرازیم است کهجد وپدرم تمام عمرشریف شان درخدمت دین مبین اسلام صرف شده وعلم دانش راازسرچشمه زلال مکتب امام جعفرصادق(ع)بهرمندبودندوازشاگردان نامدارحوزه علمیه عصرشان بودند. ومن درچنین خانواده ای مذهبی وفرهنگی در روستایی (سوخته ویرانه ی تنور) وولسوالی حصه اولبهسود ولایت میدان وردک،به لطف وفضل خداسبحان درسال ۱۳۴۳،هجری شمسی،ازنعمت وجودبهرمندشدم، با اینکه روستای مذکور با مرکزحکومت یعنی کابل فاصله چندانی نداشت، متاسفانه به دلیل تعصبات مذهبی و قومی و بی عدالتی و تبعیض ونژادگرایی حاکمان وقت، ازابتدایی ترین امکانات فرهنگی و درمانی و رفاهی و آموزشی محروم بودند و هستند، با این حال پدر بزرگم آخوند محمدنبی کلان یکی از علمایعامل خادم دین و جامعه بودند، با آن شرایط سخت و اختناق که حاکم بود، شاگردان زیادی در علوم اهل بیت از جلسات درس و بحث آن مرحومبهره بردند. هم اکنون نیز مردم آن دیار از او به خوبی ونیکییاد می کنند.

پدرم حجة الاسلام و المسلمین شهید محمد ابراهیم محقق(ره) تنها فرزند آخوند کلان مانند والد مرحومش از مقام و منزلت علمی و عملی واجتماعی قابل توجه برخوردار بودند. ایشان با موقعیت علمی که داشت در ضمن تعلیم و تربیت شاگردان، خطیب توانایی بودند و در حل و فصلدعاوی شرعی و حقوقی از مهارت بالایی برخوردار بودند، به دلیل اینکه حکومت طبق مذهب حنفی اداره می شد، مردم تشیع برای رفع مسائلشرعی و احوالات شخصیه به ایشان مراجعه می کردند، و نیز یکی از وکلای مراجع عظام از جمله حضرت امام خمینی(ره) و حضرت آیت اللهخوئی(ره) بودند. در سفری که به عتبات عالیات از جمله نجف اشرف داشتند شخصا با دست مبارک آن دو بزرگوار وکالت نامه دریافت نمودند.در جهاد مقدس علیه ارتش سرخ روسیه یکی از بنیانگذاران انقلاب بودند و از ابتدای جهاد تا هنگام شهادتش در جبهه بودند و سرانجام در پاییز1363 به طور مشکوکی به درجه رفیع شهادت نایل آمدند.

دروس ابتدائی را در مسجد محل نزد آخوند بومی ومحلی و ادبیات عرب را در نزد والدم آموختم و برای ادامه تحصیل بار سفر به سوی حوزهعلمیه کابل (جامعة الاسلام) بستم، با گذشت مدت کوتاهی متاسفانه در اثر اشغال افغانستان توسط شوروی و قیام مردم علیه اشغالگران وحکومت دست نشانده اش و جنگ سراسری و تعطیلی مکاتب دینی و پراکنده شدن علما و زندانی شدن آنها مانند سایر هموطنانم از ادامهتحصیل محروم ماندم،ومدتی درکارگاه صاف کاری که به زبان خودمان می شود(کپه کشی)شاگردی نمودم،درهمان مدت کوتاه خیلی از فوتوفن کار را یاد گرفتم...متاسفانه پدرم تحت تعقیب حکومت کمونسیتی قرار گرفتند و از انظار پنهان بودند ما هم از مخفی گاه ایشان بی اطلاعبودیم، فقط باخبر بودیم که زنده هستند و عملیات چریکی علیه مزدوران شوروی انجام می دهند... و هنوز به سن تکلیف نرسیده بودم کهتکلیف اجتماعی و مسئولیت  سرپرستی خانواده را به عهده گرفتم اما به دلیل آزار و اذیت ها و خطر دستگیر شدنم به عنوان پسر بزرگ خانواده،

درپاییز۱۳۵۸، مجبور به مهاجرت به جمهوری اسلامی ایران شدم، و پس از مهاجرتم پدرم که به دلیل تحت تعقیب بودن نمی توانستند سرپرستیخانواده اش را به عهده بگیرند، مجبور شدند خانواده را همراه یکی از همرزمانش به جمهوری اسلامی ایران بفرستد. این مهاجرت درآخر سال 1358به جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاد و خودش همراه مجاهدین درجبهات بهسود به فعالیت های چریکی و تبلیغی مشغول شدند.پس از ورود بهایران تا سال سیزده شصت و هفت،۱۳۶۷همانند سایر هموطنان مهاجرم به کارهای بنایی وآجرزنی و...مشغول بودم،هر چند این کارها خلاف میلمبود ولی برای معیشت زندگی خودم و خانواده پدر مجاهدم،چاره ای جز این نبود و به دلیل پیشینه و تجربه ای که در جوشکاری داشتم توانستماز نظر اقتصادی و وضعیت زندگی یک زندگی معمولی طلبگی مناسبی را برای خانواده خودو خانواده پدرم که تحت سرپرستی من بودند فراهمنمایم هرچند خودم در این مدت از ادامه تحصیل محروم شدم...تا اینکه به لطف بی پایان خداوند در سال ۱۳۶۵زیارت حرمین شریفین(مکهومدینه)نصیبم گردید.

این توفیق اللهی دو سال بعد از شهادت استاد شهید پدر بزرگوارم حاصل شد و بالاخره به لطف خداوند و نیز با تشویق و ترغیب مادر مهربانموسایل بستگانم و از همه مهم تر نامه ای از پدرم که بعد از شهادتش به دستم رسید به این مضمون که از ترک  تحصیلم نگران بودند و ...توفیقحاصل شد،

درسال ۱۳۶۷ در سن سی سالگی به دنبال تحصیل علوم دینی بروم و راه پدر و پدر بزرگم را ادامه دهم. با عنایات حضرت ولی عصر (عج الله تعالیفرجه )و از برکت خون شهدا توانستم علوم حوزوی را که در تمام سالها آرزویم بود ولی به علت موانعی که ذکر شد توفیق آن پیدا نشده بودبیاموزم .که به فضل الهی و عنایات پیامبر رحمت( ص)و ایمه اطهار علیهم السلام و با علاقه ای که به آموختن علوم اهلبیت(ع)داشتم خیلی زودبا سعی و تلاش موانع و مشکلات متعددی را که مانع از تحصیلم می شد از سر راهم برداشته  و افتخار طلبه بودن را در حوزه علمیه قم کسبنموده،بعد از پنج سال شرکت در دروس آزاد حوزه درسال ۱۳۷۲ رسما در مرکز جهانی علوم اسلامی(جامعه المصطفی العالمیه)پذیرش شدم و درهمان سال در روز عید غدیر به دست مبارک ولی امر مسلمین حضرت آیت الله خامنه ای (دام ظلم العالی) در تهران ملبس به لباس مقدسروحانیت شدم. طبق برنامه حوزه و مرکز جهانی دروس اصلی و جنبی حوزه را با علاقه و جدیت و نزد استادان اصلی و معروف حوزه از جملهشفیعی دارابی، سیدحسینی میانجی، وجدانی فخر، محمدی خراسانی، اعتمادی، حسینی بوشهری، سید احمد خاتمی، آیت الله سبحانی، مکارمشیرازی و محقق کابلی و ...(زیدعزهم) آموختم. و دوره چهار ساله مهارتهای تبلیغی(طرح هجرت) دفتر تبلیغات را با موضوعات مختلف ومتعددی که داشت مانند جامعه شناسی، روان شناسی، مشاوره، ارتباطات، تربیتی، تاریخ، ادیان و ... را شرکت نمودم. در دوره ویژه قضاتافغانستان که از سوی مرکز جهانی برگزار شد نیز شرکت نموده و در رشته حقوق در مقطع کارشناسی فارغ التحصیل شدم. در تمام این مدت ازدرس تفسیر استاد فرزانه حضرت آیت الله جوادی آملی (زید عزه) وحجت الاسلام سید احمد خاتمی بهره های فراوان بردم.در حال حاضر دارایدومدرک کارشناسی ویک ارشد با تایید وزارت علوم جمهوری اسلامی ایران و نیز تایید شده از سوی وزارت علوم جمهوری اسلامی افغانستانهستم از سال ۱۳۷۵،تااکنون حداقل هر سال در جاهای مختلف، (افغانستان و ایران وپاکستان)به سفرتبلیغی و فرهنگی و...رفتم وپنج سال میشود که بعنوان یک روحانی درحصه اول بهسود به عنوان امام جمعه ازسوی حضرت آیت‌الله العظمی محقق کابلی منصوب گردیده و به انجاموظیفه مشغول هستم در ضمن افتخار خدمت به طلاب مدرسه علمیه امام جعفر صادق(ع)را بعنوان سرپرست و ناظر به عهده دارم.

زمانی که انقلاب اسلامی ایران به وقوع پیوست بنده در دوران نوجوانی بودم درکابل پایتخت افغانستان ،و درضمن سرپرستی خانواده ی پدرانقلابی و مجاهدم استاد شهید محمد ابراهیم  محقق در کارگاه صاف کاری ماشین های سنگین یعنی اتوبوس مشغول بودم.خاطره ای از آن دورانبه یاد دارم به این شرح  که درآن کارگاه سه نفر شریک بودند هرروزوقت نهارخوردن همه شاگردان و استادان دورهم جمع می شدیم . روزی نبودکه راجع به انقلاب اسلامی ایران با هم تبادل اطلاعات نداشته باشیم هرکس شنیده هایش را از رادیو و...می گفت آن موقع امام خمینی (ره) درفرانسه بود،خبرمی رسید که قصد آمدن به ایران را دارند تا اینکه روزی یکی از استادان ما با خوشحالی گفت:بچه ها چشم تان روشن که شاه ایرانفرارکرده! همگی خوشحال شدیم چون سرنوشت مردم ایران را مشترک  با سرنوشت خودمان می دانستیم،(به نظرمن مردم افغانستان مخصوصاجامعه تشیع نسبت به پیروزی انقلاب اسلامی ایران بیشتر از مردم ایران حساس بودند) وقتی خبری فرارشاه را شنیدیم یکی استادانگفت:اگرامام خمینی(ره) بیاید ایران و انقلاب ایران پیروز شوند ما یک ماه منافعی که ازاین کارگاه به دست می آوریم نذرمی کنیم بقیه شرکاهماو را تایید کردند...

اما وضعیت اسلام در آن وقت در کشور ما،وضعیت دین مقدس اسلام درکشورکه نودونه درصد آن مسلمان می باشد به وضوح روشن است که درحد عالی بوده  و با وجود مذاهب مختلف درکشورعزیزم افغانستان فضای اخوت اسلامی درسراسراین سرزمین حکمفرما بود و به حمد خداوندیکتا ازاین به بعد هم این وحدت امت واحده و اخوت اسلامی ان شاالله پا برجا خواهد بود ومردم خدا جو و هوشیارما با وحدت همدلیویکپارچگی شان دست دشمنان منافق تفرقه انگیز را ازاین سرزمین وازکشورهای اسلامی به یاری خداوند قطع خواهند نمود.

به امیدآن روز...

درآن زمان کشورم افغانستان توسط حزب خلق و پرچم به رهبری شوروی سابق طی کودتایی علیه حکومت سردار داود خان تحت سیتره کمونیستهابود.در نقاط مختلف این کشور اسلامی مردم به خاطر که دین اسلام در خطر جدی قرار گرفته بود طبعا نگران بودند ولی در اثرتبلیغ  آگاهاندینی و مخصوصاعلما آماده یک انقلاب عظیم سراسری علیه حکومت کمونیستها بودند که طولی نکشید که تمام مردم مسلمان افغانستان پرچمانقلاب وجهاد رابه رهبری بزرگان آگاه به شرایط موجود و علمای بزرگ شیعه و سنی برداشتند و بسیاری ازنقاط مهم این کشوراسلامی توسطمجاهدین اسلام آزادشد...این آزادی خواهی به مذاق ابر قدرت شرق شوروی سابق خوش نیامد با ارتش سرخ به قصداشغال این کشوراسلامی بهکمک مزدورانش واردکشورگردید...که سرانجام با خفت وخاری توسط مجاهدین قهرمان افغانستان با دادن تلفات سنگین مجبور به ترک این کشورقهرمان پرورگردید.

پدرم استاد شهید محمد ابراهیم محقق وکیل حضرات امام خمینی(ره) وخویی (ره) بود و با آنها از طریق زوار کربلا مکاتبه داشته در ارتباطبودند.اولین بار که اسم امام خمینی (ره) را شنیدم از زبان پدرم بود که از سفر کربلای معلا برگشته بودند و بامردم ازحوزه نجف اشرف و مراجع واعلمیت آنها صحبت می کردند.من هنوز به سن تکلیف نرسیده بودم ولی وقتی مردم از پدرم مساله تقلید را می پرسیدند و اینکه از کدام یک ازاین مراجع باید تقلید نماییم ؟ ایشان می فرمودند از آیت الله خمینی تقلید کنید چون او هم اعلم است و هم آگاه تر از سایر مراجع به مسایل روزاست و مردم ایران قریب به اتفاق از او تقلید دارند.از این گفت و شنود علاقه خاصی به حضرت امام (ره) دردلم ایجاد شده بود...و نیز از پدرمشنیدم که حضرت امام خمینی (ره) رابه فرانسه  تبعید کردند، ایشان مدام به اخبار رادیو گوش می داد...از انقلاب ایران به رهبری امام خمینی(ره) بامردم سخن می گفت و از پیروزی قریب الوقوع مردم ایران بشارت می داد و از مردم می خواست برای پیروزی اسلام دعا نمایید...دریکجمله می توان گفت منبع اطلاع یافتن من و مردم آن منطقه از انقلاب اسلامی ایران پدرم بودند. در آن زمان یک شب سرد زمستانی با پدرم منزلآقای عالم باد آسیا رفتیم  او یکی ازعلمای بزرگی افغانستان بود که متاسفانه توسط کمونیستها دستگیر و به شهادت رسید او با پدرم به نمازمغرب ایستادند و من که هنوزبه تکلیف نرسیده بودم در کنار بخاری نشسته و خودم راگرم می کردم که شخصی وارد اطاق شد و درکنارمنشست او را نشناختم فکرمی کردم یکی از فرزندان آقای عالم باشد...بعد از نماز وقتی با هم احوال پرسی کردند فهمیدم مهمان است. شب تادیر وقت با هم حرف می زدند چندان متوجه حرفهای شان نمی شدم از امام خمینی(ره) و از انقلاب و...می گفتند که خوابم برد.صبح هنگامصبحانه خوردن از سخنان شان متوجه شدم که آن شخص ایرانی است...حساس شدم با دقت به اونگاه می کردم احساس می کردم او را دوستدارم ...وقتی ازمنزل آقای عالم بیرون رفت،او را با نگاه کردن ازدم در حیاط  تا اینکه درپیچ خم کوچه ازنظرم پنهان نشده بود بدرقه کردم.بعدهابرایم  معلوم شد او شهید محمد منتظری بوده که تحت تعقیب شاه ایران قرارداشته لذا به افغانستان فرارکرده وحکومت افغانستان او رادستگیرنموده زندانی می کند...که با وساطت آقای عالم از زندان آزاد شده بود...او وقتی ایران برگشت پدرم و آقای عالم وجوهات شرعیه را ازدست  او به امام خمینی (ره) به نجف اشرف فرستادند...ولی رسید آن نرسید ومردم و صاحبان وجه رسید می خواستند!...قضیه را توسط زوارکربلا به امام خمینی(ره) گذارش دادند...امام درجواب فرمدند اگربه دست محمد رسیده مجزی است چون او آن را خرج انقلاب نموده استشما اسامی صاحبان وجه را بفرستید تا من برای شان رسید بفرستم...

 اغلب راویان انقلاب علما ومبلغین بودند که درمنابر و مجالس از انقلاب اسلامی ایران به مردم آگاهی می دادند می گفتند:رهبری این نهضتبزرگ به دست مرجع جامع الشرایط آیت الله العظمی خمینی می باشد.شخصیت امام (ره) سبب شده بود که مردم عوام و خواص محب او شوند وبرای پیروزی او دعا می کنند.هرکس طبق برداشت خود ازعظمت و بزرگواری امام سخن می گفت وتبلیغ می کرد گاهی گفته می شد که تصویراز امام درآسمان در بین ماه نقش بسته اگر با دقت به ماه کنیم آن تصویر دیده می شود!...

چون مردم می دانستند که پرچم دار انقلاب یکی از مراجع جامع الشرایط است آن راتشبیه انقلاب امام حسین (ع) می کردند و تردیدی بهاسلامی بودن و برحق بودنش نداشتند.من نیز همانند مردم مسلمان افغانستان عاشق انقلاب بودم پیروزی مردم ایران را پیروزی تمام مسلماناندنی امی دانستم سرزمین برایم مفهوم نداشت وندارد.

خاطره ی که ذیلا مطالعه می کنید نشان دهنده برداشت وباورمردم افغانستان نسبت به حضرت امام(ره) است:

درسال ۱۳۶۴یکی از روحانیون که برای جهاد به افغانستان رفته بود خاطرات سفرش را در دیدار که با دکتر ولایتی در وزارت خارجه داشت نقلمی کرد،او می گفت:در منزل یکی از اقوامم در افغانستان بودم ساعت هشت صبح میزبان صبحانه‌ تهیه دیده منتظرم  بودند، من طبق عادتهمیشه رادیو را روشن کردم تا خبرهای ساعت هشت ایران را گوش دهم اتفاقا رادیو از سوی دفترحضرت امام (ره) اطلاعیه را مربوط به کسالتایشان پخش نمودند وازمردم ایران خواستند که برای سلامتی امام خمینی (ره)  دعا کنند و نیز اعلام کرد که مردم ایران سه روز برای شفای افتنامام خمینی (ره) روزه می گیرند!(امام درآن موقع دربیمارستان بستری بودند).هنوز به صرف صبحانه مشغول نشده بودیم که دخترهشت ساله یکه آمده بود صبحانه بخورد ازسر سفره برخواست ورفت در کناری نشست! ازاو پرسیدند چرا صبحانه نمی خوری؟او با لحن کودکانه اشگفت:مگر شما نشنیدید که رادیو گفت برای سلامتی امام خمینی (ره) باید سه روز روزه بگیریم؟پاسخ کودکانه او همه ما را متعجب کرد آن روز ماهم برای شفا یافتن امام (ره)  با آن کودک روزه نذرگرفتیم...!

مهمترین پیام انقلاب اسلامی ایران بیداری امت اسلام بود و این باور را به امت اسلام ایجاد کرد که می توان با نیروی ایمان به خداوند و وحدتو یکپارچگی امت اسلامی، بزرگترین و قدرتمند ترین ابرقدرت دنیا را شکست داد و پیروز شد همانند رهبر آزادی خواهان وپرچمدار انقلاباباعبدالله الحسین (ع) که برعلیه کفر و الحاد و برعلیه تمام رزالتها و پستی ها و نامردی ها  قیام کرد و با یاران اندک دستگاه ستم پیشه بنی امیهرا شکست داده  و رسوای تاریخ نمود و امام خمینی (ره) نیزبا رهبری خردمندانه خود به جهان اسلام آموخت  که چگونه باید برعلیه ظلم  و بیعدالتی ایستادگی نموده و پیروز شد.

مردم مسلمان دنیا بخاطرانتشارآن کتاب سلمان رشدی قلب شان مجروح شده بود مخصوصا مردم متدین و خداجوی افغانستان که تعصب دینیشان را نسبت به دین مقدس اسلام به اثبات رسانده اند ازاین واقعه اسفباررنج می بردند.ازحکم حضرت امام با خوشحالی تبعیت نموده و باتظهارات و راهپیمایی پشتیبانی و طرفداری خود را از این حکم اعلام کردند.در واقع این حکم حاکی از آثار و برکات مراجع عظام و تیزیبنیودشمن شناسی حضرت امام(ره)  بود که به موقع از کیان اسلام پاسبانی نموده وهم بستگی امت واحده را مستحکم ترساخت.

یکی از وقایع مهم انقلاب فتح لان جاسوسی بود که یکی از آثار آن آشکار نمودن چهره واقعی آمریکا نسبت به سیاست خارجی و روابط استعماریاش با کشورهای اسلامی بود.نه تنها مردم ما که مردم دنیا به خوبی متوجه شدند هدف شوم نمایندگی های آمریکا در کشورها روابط سالمدیپلماسی نیست بلکه هدف آنها تخریب دولت‌های مستقل و آزاد و به بندکشیدن ملتها می باشد.از دیگر آثار آن این بود که آنهایی که به خباثتوخیانت آمریکایی‌ها تردید داشتند و به شعار(نه شرقی و نه غربی)اعتقاد چندانی نداشتند باور کردند که اعتماد کردن به آمریکا خوش باوریاحمقانه وخیانت به مسلمانان است و نیز شناختن عوامل نفوذی وآشکار شدن چهره های ظاهر الصلاح که با آن لانه فساد در ارتباط بودند کمکبزرگی برای ملت انقلابی افغانستان بود.

زمانی که بزرگانی چون استاد شید مطهری و دکتر بهشتی و....به شهادت رسیدند به دلیل ارتباط معنوی بسیار نزدیک و قوی که بین جامعه تشیعافغانستان وحضرت امام(ره) وجود داشت بسیار متاثر شدند چون مردم افغانستان  یاران صدیق او را مانند اصحاب با وفای سیدالشهدا(ع) میدانستند مخصوصا شهید مطهری را که کمتر اندیشمندی در افغانستان پیدا می شود که از آثار آن استاد شهید بی بهره باشد. بسیاربه جا استکه بگوییم تروراین عزیزان را ضایعه جبران ناپذیر برای ملت بزرگ جوامع اسلامی می دانستند.هرچند آن واقعه تلخ ضربه ای سنگین به بدنه یانقلاب بود و اگرانقلابی غیرازانقلاب برحق ایران بود شکست آن حتمی بود ولی با وجود سکاندار انقلاب حضرت امام(ره) و مدیریت مدبرانه اومردم به ادامه انقلاب امیدوار بود ند ومعتقد بودند که سنگربانی همچون امام(ره) سنگر جهاد علیه کوردلان بی خرد را به خوبی حفظ خواهدنمود و ما شاهدیم  که این باور و اعتقاد بحمدالله تحقق پیدا کرد.

درزمان جنگ تحمیلی من در ایران بودم خبرهای جنگ از طریق رسانه های داخلی و خارجی ساعت به ساعت پخش می شد.در حقیقت مهاجرینهم درجبهه حق علیه باطل حضور داشتند وهم درپشت جبهه با خدمت صادقانه شان همراه برادران ایرانی خود کمک می کردند با زحمات طاقتفرسا و با کار نمودن شان جنگ را تقویت می کردند حال اگر زحمات شان به چشم نمی آید و یا عمدا آن را نادیده می گیرند جای تاسف و بیانصافی و نا شکری خواهد بود هر چه باشد در نزد خداوند محفوظ است ان شاالله.

احزاب اسلامی مستقردرمنطقه و روحانیت که ازطرف جامعه المصطفی العالمیه (ص) به عنوان مبلغ و مدرس اعزام می شوند به  نیابت  از ارکانهای انقلاب  مبلغان و صادر کنده ی انقلاب اسلامی هستند در کل می توان گفت: تمام مهاجرین که به کشوربازمی گردند درواقع سفیرانانقلاب اسلامی ایران می باشند.

آیا ازانقلاب سلامی چیزهای مفید به دست تان رسید؟

 اگرمنظورازچیز،ابزارمادی باشد،خیرچیزی نرسیده که هیچ تازه ازمامی گیرند...واگرغیرآن است.بلی،علم وکمالات معنوی اگرداشته باشیمآنرامدیون انقلاب اسلامی هستیم.

به امید پیروزی حق بر باطل.